Ven Nineta e a me fa’: - L’è caiche giurnu,

che u figliu ciü pecin d’a Sciura Jole

u me fa’ d’i regali, e cun Teu au furnu

u m’intra in ca’ e ... u prega che gh’a mole.

Da ina parte, cumà, ... nu’ vurreréva

dighe de scì, pe’ nu’ fa’ a Teu ‘stu cornu.

Da in’autra parte pöi, ... besögneréva, ...

se pö dighe de na’, s’u ven d’inturnu ?

Di’ in po’, co’ ti faresci au postu mei ? -

- Pe’ mì, gh’a moleréva - gh’òn respostu -

s’u imprumetesse d’andà via dai pei. -

Ela a l’è andaita a ca’, e a ghe l’à daita:

e da ‘stu giurnu in pöi, a l’à despostu,

che ghe l’assaza ... chi ghe l’adumanda.

Duman, s’u Scegnù u ne desse vita,

vierescimu paresce a Candelora.

’stu ciulerò, ‘Scià Neva, u nu’ ne pita,

che uramai de l’invernu semu föra.

Aumancu, se purremu aissà â bunura,

pe’ andà a büve ina taca d’aigavia.

E pöi ven marsu, e se pö sta’ in natüra

a fa’ due sgumbriole e ina partia.

St’anu chi, ch’òn arruvinau u feriolu,

m’è vegnüu in prefundu de tignöre

e pe’ trei mesi ina gran gripa in colu.

Ecu i efeiti de servì i padrui

ch’i acanereva in ceixu cu’ in faixö,

aiscì s’i vön paresce d’i epülui.

L’anu che u Scegnù u l’à impastàu u mundu,

che pe’ impastařu gh’éira za’ fia a pasta,

vèrdu u l’à vusciüu fa’, grossu e in po’ rundu,

cume a pasteca, candu se fa’ a tàsta.

U gh’à faitu in sù, a lüna e in mapamundu,

d’ê stéře u ghe n’à encìu pe’ ina banastra:

in sciü auxeli, bestie au mezàn e pesci in fundu:

ciantàe e ciante, dapöi u l’à ditu: - Abasta. -

Me scurdavu de di’ ch’u l’à fau l’omu,

e cun l’omu iscì dona: Adamu e Eva;

e u gh’à pruibiu de’ nu’ tucàghe in pumu.

Ma giüstu che a mangià u ghe l’à aciapài,

u l’à criàu cun canta vuixe u gh’àva:

- Omi che avé a vegnì, se arruvinài. -

Mira cos’u l’è l’omu, serà mia in pecau

de fa’ asgairà int'e gherre u sanghe üman !

Diu, ch’u pö fa’ ciàche cosa da luntan,

piscià int'u leitu e di’ ch’u l’à süau.

Pe’ creà l’omu u gh’àva messu man;

e dopu aveřu assài ben smanezau,

u gh’à faitu haah: e Adamu, pe’ ‘stu sciàu.

da in pupunetu u l’è vegnüu in cristian.

E u l’àva giüstu incumensau a vive,

che za’ u saveva reçità a sou störia

cum’ün de carant’ani, e leze e scrive.

E u saveva aciamà fina, a memoria,

tüte ‘se bestie bone e aiscì e cative

cume nui cunuscemu de a cicoria.

Nu’ defendu Cain mì, sun cantairö,

ch’u saciu ciü de vui chi é stau Cain:

digu pe’ di’: che caiche vota u vin

pö inurbì l’omu e sbarataghe u cö.

Capisciu aiscì che agantà in bastun

pe’ faghe föra in frai pecin e san,

paresce ina manövra da badàn,

in passu fàusu in po’ da bastardun.

Però, u vieva ch’u Scegnù: ae sou méře

e ae sou rave u ghe spüava indossu

e nu’ au laite e ae pegure d’Abéle;

a in’omu cume nui, de carne e osse

ghe n’eira assai pe’ fa’ inaigrì l’afé:

e alura, amigu mei: - Ti n’ài de musse. -

Cale u l’è tra i pecai u ciü pecau

ch’u l’àge faitu ciü ma’ a tütu u mundu

Chelu primu ? Sciü-nà: mancu u segundu,

o u tersu, o u cartu. U quinto-gola l’è stau.

Pe’ ina meřéta, cantu serà custàu

mezubaiocu, stamu tüti a fundu !

Pe’ lolì u marcu de st’ossetu rundu

chi int'u mezu d’a guřa u n’è arrestàu.

Ti vei che bon servissiu ch’u ne fava

chelu beccu d’Adamu, nu’ sie mai,

cun chela grümànda früsta d’Eva,

se mai Diu Paire, ch’u l’à begariçia,

nu’ ne mandava u figliu ünicu ch’u l’àva

zü in terra a rapessà chela marfàita.

’Sta nöte a mesanöte, mei baléta,

int’u mezu a in bö e in’ase, insc’in tantin

de paglia, u Scegnù int’ina cabanéta

u l’è nau giancu e russu e rissulin.

Via, dunca arretissàmu ‘su stupin,

cumensamu a sonà ‘sta ciaramela,

l’è l’ura de rimetighe u bambin,

che za’ davanti me s’aissa a steřa.

Mira che cua ch’a s’arrabéla, ... a steřa,

longa magaradìu ina meza cana, ...

ch’a nu’ l’è sciortia tüta d’â scciapéla !

Scrövi dunca u presepiu e a sou cabana;

e fàmuřu, ... au paresce d’a cuéta,

nasce u bambin e delüvià ‘sta màna.

Ti acapisci cu’u cü, àgi pasciensa:

nu’ digu tantu, che avereva tortu.

Belu e bon u l’é u mesté d’u becamortu

candu u Scegnù u ghe manda a pruvidensa.

Mi’ digu, e ‘stu descursu u l’è sentensa,

che candu u tempu de l’estae u l’è scürsu,

nu’ gh’é da cöglie còuri drente l’ortu,

e se ti vöi mangià, ... ti gh’ài a credensa.

’Sta Ventemiglia l’è in postu assai bastardu

duve d’invernu nu’ ghe möire in can,

e te se camuřa fina u catafarcu.

Oh, ma ti vei: pe’ pelücà d’u pan

cantu s’à da pregà u Scegnù sagràudu

che u l’adescìe meighi e ciarlatàn.

Nu’ te saciu respùnde: e m’adespiàixe

se ti m’aciami: crapa, bàbi e gnàrru:

surve ‘sta merda ghe dagu ancu’ de murru;

e u pezu u l’é che mai nu’ atrövu pàixe.

A stria ch’a l’acapiva che u mei fögu

u rumintàva suta a carbunina,

a m’à imbrancau a l’ura d’a belina, ²

e a l’è cuscì ch’u arrecumensa u zögu.

L’ambra a nu’ tira pertütu a büsca in ciàpura:

tütu u ferru l’emàntu miga u l’à;

e nu’ l’è che cianche auxélu u gh’àge a nöitura.

Ma pe’ in’omu, de següru apareglià

cume a toura de l’òstu, gh’é ina bèlura

che pe’ natüra sou a lu vö amassà.

Pa’ za’ in destin, che u ciü gran bon atrassu

ch’à faitu Gesucristu au paire Adamu,

u n’àge da custà, se l’aduveramu,

da fàne cainà tòstu pe’ in péssu !

’Sta chì a nu’ n’a vö da’, se nu’ a mariamu,

chela a vö i sodi e a nu’ ne càřa u preixu,

l’autra a t’impesta e a te fa’ verdu e inàixu:

e u cüratu u sta’ lì a pescà cu’u lamu.

L’è tantu megliu a cundissiun d’i cai,

ch’i se pön piglià ‘su sou bontempu

nu’ mia l’agiütu d’a bursa e d’i rüfiai.

I pön fina andà a fute int’in cunvéntu,

che nu’ l’aspeita cume a nui crestiai

’sta mussa de l’infernu e de l’inghéntu.