Ancöi l'è e i sun e ure

Valutazione attuale: 5 / 5

Stella attivaStella attivaStella attivaStella attivaStella attiva
 

  

PAROLE  E  PARTITURA

 

CANSUN  VENTEMIGLIUSE

   

     Pare indispensabile pubblicare in rete i testi delle canzoni, composti da autori locali nel periodo di maggior produttività musicale e poetica, in ventemigliusu.

     Dal 1970, è a disposizione delle scuole e dei gruppi musicali il libretto, che contiene lo spartito musicale con i testi a fronte. Attualmente si può ritirare nella Sede della Cumpagnia, in via Mazzini 12, nella mattina di sabato, dalle 10 alle 12.

 

ANGELINA

Giuseppe Bosio         -  1924  -     musicata da Francesco Parodi

 

Angelina a l’è andaita a fa l’erba,

a l’è andaita a matin de bun’ura,

fresca e bela, e cu’a buca ancù axérba

a se canta a pasciun d’u sou cö:

 

O mei Pepin

t’aspeitu a ca’,

ti fai l’arpin

ma a fenirà !

Ti sai che in bàixu

ti me l’ài daitu

cume in bumbàixu

u m’à açesu u cö.

 

Angelina ascascià int’ina fascia,

suta in persegu tütu sciuriu,

‘ntantu ch’a canta a ciü bona a gh’à lascia,

che a puaira a nu’ taglia za’ ciü.

 

In pe’ d’oura cianin d’a marina,

u destaca ina sciura de persegu;

sciura bela - a gh’à ditu Angelina –

de lasciü tü ti ài vistu Pepin !

 

 

SE DRISSERÀ MARIETA

Giuseppe Bosio        -  1938  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Perché ti fai cuscì bela Maria,

nu’ saciu mancu mi cose pensà;

perché a me pa’ ina grande scemaria

de nu’ s’acorze che cuscì a nu’ va’.

Te vögliu ben, ti u sai cara Maria,

Tü invece nu' ti fai che sgavità,

e mi ghe möiru de mařincunia,

e tè dumandu amù pe’ carità.

Tempu de valser,

füme de çigaréta

cume se drissa in göbu

se drisserà Marieta.

L’amù u nu’ va’ dui sodi,

cuscì se sente di’,

l’è sempre cun dui ciodi

che tütu va’ a fenì.

Tempu de valser,

füme de çigaréta

cume se drissa in göbu

se drisserà Marieta.

E te dumandu sulu ina parola,

ma sun següru nu’ ti me a dirai,

m’u dixe su’ prufümu de viuřeta

m’u dixe cheli modi che ti gh’ài.

Ti senti u cö cuntentu d’a belessa,

ma te manca u ciü belu: u sentimentu,

e mi ne soffru tantu e sa’ tristessa

a nu’ me lascia vive: u l’è in turmentu.

 

 

SCCIANCURELU

Giuseppe Bosio       -  1927  -      musicata da Francesco Parodi

 

Cume in merélu ch’u cumensa apena

a russezà tra e föglie verde a l’oura,

cuscì t’òn vistu ina matin serena,

che ti cantavi, candu u su’ u s’indoura.

 

O scciancurelu mei

cume te vögliu ben,

nu’ saciu dite ren ....

e ti sei tantu béla.

‘Sta cansuneta alegra

cantiřa ancu’ cuscì,

canta matin e seira,

staròn maiscì a sentì.

 

E t’òn vistu passà li d’a funtana,

che ti andavi a piglià de l’aiga fresca,

bela cume ina rösa de riàna,

ancu’ ciü duçe che d’ame’ ina bresca.

 

Ti sei partia riendu e ti cantavi

ina cansun che mi nu’ saciu mancu,

e int'u tou cö mai ciü ti te pensavi,

cose sentiva mi, mei belu scciancu.

 

 

MATIN DE PRIMAVERA

Giuseppe Bosio       -  1937   -        musicata da Anacleto Ughes

 

Se sente int'a riana

ina müxica lengeira

ch’à ven da ina funtana

veixin a ina peschèira.

Avan’ che léve u su’

sa’ müxica armuniusa

a l’è in cantu d’amù

d’in’anima amurusa.

 

Alegra funtaneta

ti canti cuscì ben

cume ina zuveneta

ch’a nu’ cunusce ren.

Sa’ vuxe a s’aveixina

e pöi a s’aluntana,

a sfiura fina fina,

a funde inta riana.

 

E propiu inte chel’ura

i auxeli i s’adescìa

e pöi, de sciura in sciura,

i pita l’aiga trìa.

E i canta, tüti inseme,

ina cansun divina;

za’ tütu inturnu freme,

u giurnu u s’aveixina.

 

 

SCIURE BÈLE

Giuseppe Bosio        -  1950  -                musicata da Arturo Viale

 

Sciure bele che da sule

metè inseme l’alegria,

nu’ gh’è cö ch’u se cunsule,

s’u nu’ sente sa’ malìa.

 

Tüte bele ìnt’i giardin

tüte bele, ìnt'u salotu,

séce röse e giaussemin,

resedà, sciure de lotu.

 

Graziusamente belu

u se presenta chi

in caru scciancurelu,

ch’u vö cantà cun mi.

Mi cantu e tü ti canti,

d’e sciure sa’ bataglia,

ch’a zira a nui davanti,

che i ögli a n’abarbàglia.

 

Care sciure, dapertütu

ve mustrè cun alegria,

cun u vostru parla mütu

fe’ passà a mařincunia.

 

Sciure nostre che cantè,

tüte e nòte d’a cansun

ìnt'u cö vui ghe parlè

d’a garsuna e d’u garsun.

 

 

A FESTA D’Ê SCIURE

Giuseppe Bosio        -  1952  -    musicata da Pierino Sismondini

 

Ina vuxe ch’a ven da luntan

tüta cina de duçe pasciun

a l’arriva pe’ l’aria cian, cian,

a ne porta sa’ bela cansun.

 

U l’è u cantu d’a nostra Bataglia

tradiziun tantu cara a se’ gente

ch’a l’è sempre perfeta e a nu’ sbaglia

perché tüte e belesse a cunsente.

 

E sciure i fan festa

parlandu d’amù

cun aria mudesta:

prufümu e curù.

Cun bele garcune

d’acordiu, d’arente

s’i sun ciaciarune

ciü vita se sente !

 

Se’ belesse graziuse ch’i ven

tra se sciure: garsune e garsui

i s’arrangia cuscì maisci ben

cun l’incantu de vivi curui.

 

I l’incanta perché l’armunia

de su’ cadru a ne ciama e a ne invita

a cantà cun ciü tanta energia:

zuventü, primavera d’a vita !

 

 

SCIURE NOSTRE

Giuseppe Bosio        -  1953  -             musicata da Luigi Cebrelli

 

A Bataglia d’e Sciure a l’è bela

perché tüti, garsune e garsui,

i sugeti, i cumbina e i curui,

cuscì ben cume fa’ in gran pitù.

 

Sciure nostre che parlè

int’u fundu d’u mei cö

e cun grazia me diè

cos’u pensa e cose u vö

mi ve vögliu tantu ben

perché fe’ sa’ vita alegra.

Fina duve nu’ ghe ren

ina sciura a ne ralegra.

 

Il resto di questa canzone è andato perduto

 

 

VIVA U SCÖGLIU

Emilio Azaretti          -  1928  -              musicata da Enrico Niloni

 

Amu ancura int'i nostri carrugi

çentu antighi regordi de gloria,

ch’i ten viva, int'e ure ciü grixe,

da grandessa d’in tempu a memoria:

e li drente i l’àn bone raixe

e speranse d’a nostra çità.

 

Int’u Scögliu i sun fundae

i nu' teme aiga ni' ventu,

i sun forte e nostre cae

i sun forte ciü che u tempu;

iscì nui semu de scögliu

e purtamu cun argögliu

a pasciun de Ventemiglia

ben fundà intu nostru cö:

Viva u Scögliu !

 

Amu ancura int'i nostri carrugi

çentu zuveni sccéti e gagliardi,

d’esse u Scögliu l’é a sou valentixe,

d’esse düri, nu’ d’esse testardi:

e li drente i l’àn bone raixe

e speranse d’a nostra çità.

 

Amu ancura int'i nostri carrugi

çentu bèle garsune, che l’è

int’u nostru parlà ch’i n’û dixe

tütu u ben ch’i ne sace vurré:

e li’ drente i l’àn bone raixe

e speranse d’a nostra çità.

 

 

CUME L’È BELU TANGHEZÀ

Emilio Azaretti          -  1928  -   musicata da Giuseppe Pellottieri

 

Lurè e Tunin, dui zuveni d’A Pena,

i sun carai dumenega passà

a Ventemiglia, e â seira dopu cena

i sun andaiti â Marina pe’ balà.

Lurè, ch’u l’è za staitu in anu in França,

du tangu u parla cun aria de impurtansa.

- Ti savessi, o mei Tunin,

cume l’è belu tanghezà;

pa-pa, pa-ra-pa !

Ti cumensi cian cuinin,

cu’a balerina ben strixà;

pa-pa, pa-ra-pa !

Pöi ti fai d’asbrivun

caiche passu e ti te ziri;

piri-pi, piri-piri !

e cun tanta pasciun,

in po’ ti a moli, in po’ ti a tiri:

Nu ti pöi propiu imaginà

cume l’è belu tanghezà ! –

- On za atruvau ina bela balerina

e candu i sona vögliu fate vè

cume se bala u tangu in Argentina

e ti virai cos’u sa’ fa’ Luré.

Perché ‘stu chi u l’è in balu, o mei Tunin,

che te ghe vö pasciun e auregliu fin. –

 

L’urchestra a sona, Lurè u s’asbriva aviau:

- Se scià permete ? - Grassie vurentè ! –

e i taca in balu cuscì desgaribau,

che tüte e gente i rie standuri a ve.

- Ma scignurina, u tangu nu scià u sa’ ? –

- ‘Stu chi u l’è in varsu, nu u sentì sunà ? -

 

 

CIANCÉGURA BARLÉGURA

Emilio Azaretti          -  1929  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Se gh’è ina garsuneta

che, andandu a spassegià,

a zira caiche öglià

ai beli zuvenoti;

mi nu pösciu acapì

perché i ghe tröve a di’:

ne capita de pezu …

’ste a sente in po’ ‘sta chi:

 

Ciancégura, Barlegura

a passava in sciû beà

a l’ava a camixia cürta

e a mustrava l’arimà !

 

Se gh’è ina garsuneta

lì ferma in sciû cantun

inseme â sou pasciun

ch’i se parla d’amu:

mi nu pösciu acapì

perché i ghe tröve a di’

ne capita de pezu

’ste a sente in po’ ‘sta chi:

 

Se gh’è ina garsuneta

cu’a roba desculà

o in po’ tropu ascürsà,

basta ch’a sece bela;

mi nu pösciu acapì

perché i ghe tröve a di’:

ne capita de pezu ...

‘ste a sente in po’ ‘sta chi:

 

 

VIVA CARLEVÀ

Emilio Azaretti          -  1929  -                musicata da Paolo Viale

 

Calevà, nasciüu

alegru e ben purpüu,

u l’è staitu batezau

cun du vin imbutigliau,

gh’a faitu da mairina

ina bela mascarina.

Tralaleru tralalà

viva viva Carlevà.

Candu u nasce e u se maria

semu tüti in alegria.

Candu u möire, da mangià

gh’è a sou bona eredità.

Traleleru tralalà

viva viva Carlevà.

Tralaleru tralalà

viva viva Carlevà.

Carlevà ingrasciau,

u s’è pöi mariau,

pe’ a sou pança e u sou panè

i gh’an daitu due mugliè:

a prima l’Abundansa

a segunda a Stravagansa.

Tralaleru tralalà

viva viva Carlevà.

Carlevà u l’è mortu

‘mbriagu cume in porcu,

u l’à faitu testamentu

in sciâ porta du C’uventu,

lasciandu ai soi figliöi

tagliarin e raviöi.

Tralaleru tralalà

viva viva Carlevà.

 

 

ADIU CAVU

Emilio Azaretti          -  1930  -             musicata da Luigi Cebrelli

 

U Cavu u l’è carau !

nu steve a spaventà,

u Cavu u l’è carau,

ma intregu, a bataglià.

 

Ma u l’è carau pe’ fane u sou salüu,

pe’ dine che ‘sta vota i u cacia zü.

Adiu Cavu, barcun de Ventemiglia,

nu te viremu ciü.

 

De giurnu se gh’andavimu

â bela vista e au su’,

e pöi ghe riturnavimu

de seira a fa’ l’amù.

 

L’è za ciü de vint’ani

ch’i dixe: - U carerà –

perché u l’à i pei inte paute

e a crota in po’ fiscià.

 

Ma vistu ch’u ten düru

e ch’u nu vö carà,

perché u nu se derròche ...

i u vön fa’ derrucà !

 

 

PIGLIAŘU, PIGLIAŘU U RATU INT’U TOURU

Emilio Azaretti          -  1930  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Filumena a l’à pastau

in benàrdu ben cundiu,

intu touru a l’à serrau

e a l’è andà a sarzì bügà,

pe’ aspeità so’ figlia Lina

ch’a gh’u porte dau furnà.

Pigliaru, pigliaru, u ratu intu touru,

pigliaru pigliaru; lasciru andà !

Pigliaru, pigliaru, u ratu intu touru,

pigliaru pigliaru; lasciru andà !

 

Cosa ghè de là in cuxina ?”

a mungugna Filumena

Gh’è caicosa che buxina

forsci u ratu u sentirà

l’öriu frescu du benardu

e u vö andaru in po’ a sazà.

Pigliaru, pigliaru, ….

 

Filumena a s’aveixina,

cu’a spassuira issà inte mae,

cian cianin versu a cuxina.

Tron de nun ! ... gh’è Segundin

arrembau cun Lina au touru

ch’i se sciaca dui baixin.

Pigliaru, pigliaru u ratu intu touru

pigliaru, pigliaru; lasciru andà !

Lasciru andà ch’u va â messa,

lasciru andà ch’u va a l’autà.

 

 

FATENE CARÀ PAULIN

Emilio Azaretti          -  1931  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Paulin, s’i t’apresenta

in turlu ben rustiu,

dui friti de çervela,

in dentixu bugliu

o in po’ de pisciadela,

nu staghe a di’ de na,

ma fàtene carà.

 

Paulin urmai

tü inscì ti u sai,

chi nu s’incala

mancu se sciala,

fate curagiu,

pènsighe ben

che, a fàsene carà, cunven !

Paulin urmai

tü inscì ti u sai;

chi nu s’incala

mancu se sciala,

fate curagiu,

diteru da tü cianin:

Fàtene carà, Paulin !”

 

Paulin, s’i t’apresenta

in bon gotu de vin

de Laite o Piematun,

Russese o Varlentin,

faitu sensa bastun,

nu staghe a di’ de na,

ma fàtene cara !

 

Paulin, s’i t’apresenta

in bélu scciancurelu

ch’u l’è lì ch’u te vö

e ch’u l’è propriu chelu

ch’u te fa’ bate u cö,

nu staghe a dì de na,

ma fatene carà !

Fatene cara Paulin.

 

 

L’È A TÜ CHE VÖGLIU BEN

Emilio Azaretti          -  1932  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Ti t’arregordi, t’ava ciamau,

ava caicosa da fate ve’,

tü ti me sei vegnüa d’arrente,

se semu abrassai sensa vurré.

 

De autre e di sou baixi,

nu me ne fassu ren,

tü sula ti m’apiaixi

l’è a tü che vögliu ben:

dime, dime aviau,

candu u riturnerà

u giurnu afurtünau

che te pöscie ancù baixà.

 

U l’eira in baixu tantu aspeitau,

ch’u n’à savüu fa’ tremürà

cume due föglie d’arbura au ventu,

e nu mû pösciu mai ciü scurdà.

 

Int’i mei brassi, t’on ditu: “Candu ?”

Ti m’ai rispostu: “Làscime anda’,

perché vurreme ? ... ti n’ai de autre ! ...”

E pöi, cianzendu, ti sei scapà.

 

 

L’È MEGLIU CIÜGA’ IN ÖGLIU

Emilio Azaretti          -  1932  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Se candu a mesegiurnu

ti t’arrecampi a ca’,

u pan u l’è ancura au furnu,

a pasta a l’è sarà,

e ti atrövi u stufau

ch’u spüssa de brüxiau

o ch’u l’è tropu untu

e u vin cu’ in po’ de spuntu:

 

Dame a mente Giuà,

nu’ stàteghe a arragià,

perché vögliu o nu’ vögliu,

l’è megliu ciügà in ögliu

pe’ u bon nome da ca’ !

 

Se t’amanchesse i sodi

pe’ u fitu e u paneté,

e ti scrüvissi i ciodi

ciantai da to’ muglié

pe’ andà a catà: tualete,

pendin, fular, bursete,

aighe d’audù, capeli,

ciprie, culane e aneli:

 

Se â seira pöi ti avessi

a freve o u ma’ de gura,

e ti t’arrecampessi

a ca’ prima de l’ura

truvandu to’ muglié

setà in sciû canapé

inseme au sou cumpà

tranchili a ciaciarà:

 

 

U TRAN-LÜMASSA

Emilio Azaretti          -  1933  -             musicata da Luigi Cebrelli

 

Chi nu sa’ che inta Bataglia

fa’ besögnu andà cianin,

ven cu’ a motu, l’autumobile,

a carossa o u barrucìn:

tüta roba ch’a nu và

pe’ purrè ben bataglià.

 

Candu semu in mezu au Cursu

cu’ ina bona cumpagnia

nu gh’è ninte de ciü brütu

e cuntrariu a l’alegria

che ina machina veloce

ch’a ne vöglie purtà via;

nu gh’è ninte de ciü belu

che viagià in sciù u Tran-lumassa

pe’ purrè ben bataglià

cun chi resta e cun chi passa.

Duve l’è che se sta ben

d’avè cùita nu cunven !

 

Nui cu’u tran numeru çinche

e cu’ a bestia cha u stirassa

amu fau ‘sta növa machina

ch’a se ciama Tran-lümassa

e a l’è chelu che ghe và

pe’ purrè ben bataglià.

 

Pe’ purtave d’in sciù Ponte

au valun de San Segundu

a ghe mete u stessu tempu

che in pegögliu a andà in Granmundu !

Ma l’è chelu che ghe và

pe’ purrè ben bataglià.

 

 

A BEGARÌÇIA

Emilio Azaretti          -  1931  -             musicata da Luigi Cebrelli

 

Ün ch’u sace a begariçia

u pö fa’ chelu ch’u vö:

ciantà in ciodu cu’ in scciünetu

e scciünà cu’ in turtairö,

dröve a porta cu’ in brichetu

scciapà e legne cu’ in bugliö.

 

Ma se vui autri nu a savé

ve dumandu pe’ pieixé

d’avè aumancu ina mariçia:

de nu’ métive a fa’ ren

perché sensa a begariçia

nu’ se pö fa’ ninte ben.

 

Ün ch’u sace a begariçia

u pö fa’ chelu ch’u vö:

cun da branda o d’u bon vin

in discreta cantità,

sensa scciopu, ni balin

sciümie e luvi u pö piglià.

 

Un ch’u sace a begariçia

u pö fa’ chelu ch’u vö:

cu’ ina garsuneta bela

e in po’ facile a scaudà,

sensa övi, ni paiela,

u pö fave ina frità.

 

 

SCIURE E GARSUNE

Emilio Azaretti          -  1955  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Suta au Mercau d’e Sciure, a Ventemiglia,

l’è tüti i giurni propiu in gran sprendù,

candu dae corbe se descröve i massi

cin de curui, de grazia e cin d’audù.

Ma a Ventemiglia gh’è inscì de garsune,

de garsunete ch’i san fa’ l’amù.

 

Lascè ciüvì, garsune,

dae vostre bele mae

ina rözà de sciure

alegre e prufümae,

cume s’i fusse note

de l’eterna cansun,

ch’a l’ince i vostri cöi

de tenera pasciun ……

 

O Ventemiglia paise d’u sù,

d’e sciure e de l’amù.

 

Ma in giurnu a l’anu, a primavera a porta

ina gran festa, ina festa incantà,

e in çima ai carri, tüti fai de sciure,

ghe munta e garsunete a bataglià.

Oh sciure, bele mai se’ cume ancöi,

d’amu e garsune i ve faran parlà.

 

Lascè ciüvì, garsune, (ec.)

 

 

MA GHE N’AVE’ TESTA

Emilio Azaretti          -  1936  -              musicata da Enrico Niloni

 

Ste’ in po’ siti tüti

pe’ çinche menüti

che amu l’intensiun

de cantave ina bela cansun !

 

Candu a Ventemiglia vurrè fa’

ina recita, in balu a Carlevà,

a Bataglia d’e Sciure o in’autra festa,

gh’è sübitu de ronzi

ch’i fan a punta a tütu,

prunti numa a di’:

”A nu pö riuscì,

ciantera lì,

ma ghe n’avè testa !

 

Ma se a Cumpagnia a se mete a fa’

ina recita o in balu a Carlevà,

meiximu se u ciamè: “Ghe n’avè testa”,

ghe pö esse d’i ronzi

ch’i fan a punta a tütu,

lasceri püre di’

ch’a nu pö riuscì,

virè sciurtì

ina bela festa !

 

Fe’ d’i aplausi tüti

pe çinche menüti

che amu a presentiun

de avè cantau ina bela cansun !

 

 

A CANSUN D’A ZONA FRANCA

Emilio Azaretti           -  1946  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Dai tempi che l’aiga du Röia

a cara runsandu â cianüra,

cantandu carava i pastui

‘sa strada che ha faitu a natüra,

de pegure e sciorte a purtà

pe’ i mesi d’invernu in riva au ma’.

 

Ma ‘sa strada ch’a l’üniva

Tenda e Bregliu a Ventemiglia

e ch’a fàva di Intemeli

ina ünica famiglia

contru a lege de natüra

i ne l’an vusciüa serrà,

nui vurremu a Zona Franca

ch’a n’â rende â libertà.

 

A roba che i barchi, pê ciaze

d’a nostra marina, i sbarcava,

au longu da vale d’u Röia

sciü, versu u Piemunte, a muntava

cumerciu e richessa a purtà,

pe’ tüti i paisi d’a valà.

 

Vurremu ch’i dröve a Val Röia

lasciandu au sou postu i cunfin,

vurremu tra França e l’Italia

l’intesa d’u sanghe latin.

A pö a Zona Franca purtà

a paixe cun a prusperità.

 

 

A L’EIRA A REGINETA D’E VALAE

Emilio Azaretti           -  1947  -         musicata da Anacleto Ughes

 

 ‘Sta seira l’aria a me porta in prufümu

in prufümu sutiru e delicau.

Dunde u ne ven nû so’, perché de sciure

l’è ‘stu paise tütu recamau,

ma u l’a caicosa stranu e misteriusu

ch’u me rende irrechietu e penscierusu ……

 

L’è stecadò ch’u cara zü d’insc’ê muntagne

cun a ferügura e inseme u rumanin ?

O a l’è mimosa cu’a sciura de çitrun ?

Rösa e ganöfaru ? Viureta e giaussemin ?

D’a nostra terra intemelia u l’è l’audù

ch’u ne fa’ sente a nustalgia de tantu amù

e u n’arregorda tüte e bele garsunete

ch’i ne fan suspirà

e i ne san cunsulà.

 

Ina garsuna a m’è passà d’arente

e passandu int’i ögli a m’à mirau.

Dunde a ne ven nû so’, ma ‘stu prufümu

cume ina scia d’argentu a l’à lasciau.

Cu’e sou fatesse fine e delicae:

a l’eira a regineta d’ê valae …

 

 

CANDU L’ARRIVA U MAZU

Emilio Azaretti           -  1948  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Candu l’ariva u mazu

u tou celu u se veste

d’ina roba lüxente

cume in razu celeste.

Gh’è pe’ l’aria in prufümu

ch’u n’invita a sugnà,

d’a bataglia de sciure

se prepara a giurnà.

 

Vegnì, zuveni e garsune,

vegnì a fàra ‘sta bataglia,

gh’è l’amù ch’u ve cumanda

e de sciure a l’è a mitraglia,

e se nu serè presenti

perché a se ne va a zuventü

pe’ nu fa’ riturnu mai ciü.

 

Candu l’arriva u mazu

mile sciure i se dröve

recamandu in tapeu

che a tou terra u ricröve.

Candu l’arriva u mazu

e garsune i ritröva

int’u splendù da prima

ina belessa növa.

 

 

PERCHÉ U L’È PESCAVU’

Filippo Rostan          -  1931  -   musicata da Giuseppe Pellottieri

 

Gh’è Pepin ch’u se prepara

in sciâ ciàza a sou lampara.

Stanöte de següru nu’ ghe serà de lüna,

due barche i vareran,

pe’ campà i pesci üna,

cun l’autra i careran.

 

Me paire e me maire

de longu a mungugnà,

perché u l’è pescavù

i nu’ me ghe vön da’.

 

Tra pařàmiti e manate

e tra çenze, lami e nate,

cume sereva belu vive cu’u mei Pepin,

e pe’ i Sestei crià:

”Ai beli pignurin !

Lascéveghe carà !”

 

S’à l’è a spüssa de pesciüme,

saciu ancu’ lavame e ciüme.

E s’u s’arrecampesse muciu, muciu d’â càra,

zazüi cume seremu,

föra assetai pe’ a scara,

e ben, s’à canteremu !

 

 

INSCI’Ù CIÜ BELU

Filippo Rostan          -  1931  -        sicata da Giuseppe Pellottieri

 

Suta in pin, insci’â Culeta,

se c’u vostru scciancurelu

dui baixin ve vurrè da’,

mirè prima ben u celu,

se ina caiche nivuréta

a vuresse spurghignà,

che ina vuxe insci’û ciü belu

ve sentiressi cantà:

- Ou ! Candu ciöve e lüxe u su’

i sun e strie ch’i fan l’amù. -

 

Se u barbé, a vostra testa,

cume in övu liscia e gianca

u v’à faitu deventà,

nu’ pensè de fàřa franca

se inta Ciassa ina scignura

ve tuchesse salüà,

che ina vuxe in sciû ciü belu

ve sentiressi cantà:

- Süca perà, mangia řalà,

büvi d’u vin, spassacamin. -

 

Se pe’ ve’ in po’ tütu rösa,

in bon fiascu de russese

ve se faitu zü carà,

preghé e gambe ch’i v’areze

candu cun u faturizu

piglié strada pe’ andà a ca’,

che ina vuxe in sciû ciü belu

ve sentiressi crià:

- Ma duve andé vui autri dui ?

’sta sciümia lascira in po’ andà ! -

 

 

 

CUM’A L’È BONA A PISCIADELA

Filippo Rostan           -  1932  -             musicata da Luigi Cebrelli

 

Vegni chi, Segundina,

acòstite a to maire

fassu ina pisciadela

pe’ a guřa de to’ paire,

e urmai ti sei d’età

che ti a devi savè fa’.

 

Cume a l’è bona a pisciadela

a pisciadela faita in ca’,

nu’ gh’è ventemigliusa

ch’a nu’ a sace fa’,

nu’ gh’è ventemigliusu

ch’u nu’ a vöglie mangià.

Cume a l’è bona a pisciadela

a pisciadela faita in ca’.

 

Nu gh’è mia de besögnu

de tüte ‘ste tualete,

basta ina pisciadela

se ti te vöi imprumete,

e te vögliu cuntà

cume mì me sun marià.

 

Sciü da’i Scüri u muntava

to’ paire chelu giurnu,

candu a mei pisciadela

purtava a ca’ dau furnu:

spedia mì sun passà,

derè elu a nasüssà.

 

 

L’AIGA D’A SCCIÜMAIRA

Filippo Rostan          -  1932  -             musicata da Luigi Cebrelli

 

Se se leva a Spassegiata

Nu’ se sa’ ciü duve andà,

u l’è u Scögliu ina purcata

tütu u restu u fa’ pietà

- Scignuria, scià dixe ben,

Ventemiglia a nu’ va’ ren ! –

 

Ma gh’è l’aiga d’a scciümàira

ch’a l’è in’aiga benedia,

tüti cheli ch’i ne büve

i nu’ se ne van ciü via.

 

Se se vö in divertimentu

Nu’ se sa’ duve picà,

sece au Scögliu che au Cuventu

se fa’ a vita d’in cravà.

- Se scià vö vive in po’ ben

chi restà nu’ ghe cunven ! –

 

Chi nu’ gh’è ina facia amiga

da purréghe in po’ parlà,

nomà grebani ghe triga,

gente düra e interessà.

- Scià riturne, scià fa’ ben,

là de duve scià ne ven ! –

 

 

A FUNTANA D’A CATEDRALE

Filippo Rostan          -  1933  -            usicata da Anacleto Ughes

 

Davanti â Catedrale

cuřava ina funtana.

E done i se gh’inciva

u segelin,

ghe cantava dae gage

i cardelin.

 

Ina nöte ina bèla

a passa cun l’amante.

- O funtaneta ciaira

òn tanta se’,

dame ina taca d’aiga

pe’ bon piaixé.

 

- Nu’ stàme a büve, o bela,

che ti ài faitu pecau -.

- Se mì òn faitu pecau.

sun desgrassià,

dàme ina taca d’aiga,

pe’ carità -.

 

A bela insci’a funtana

a s’e cegaita a büve.

Nu’ l’à pusciüu l’amante

l’istessu fa’,

a funtaneta ciaira

’ l’eira secà.

 

 

LEZENDIA VENTEMIGLIUSA

Filippo Rostan           -  1934  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Gh’eira ina vota ina figlia d’in Re

che mai a nu’ l’ava riüu e ni’ cantau,

e in sc’in cavalu dau rüvegu pe’

in filtru a l’àva per tütu çercau.

Ma a sun d’andà e caminà,

in fin dau Röia a l’è arrivà.

Stanca, a meschina, in scia bunda a ne ven

e, in zenugliun, a se mete a pregà:

 

“O Ventemiglia d’u Scegnù,

antiga terra de l’amù,

in mügliu d’ani òn suspirau,

in mügliu d’ani òn caminau,

e cose bele ch’u nu’ l’à

u mei destin mai cunusciüu

fame che e pösce infin truva’

suta au tou celu de velüu”.

 

Chi a ve’ ina sciura de tantu spřendù,

ch’intu mirara i beli ögli i ghe rie,

e intu sentìghe u sou gran bon audu’,

tüte e tristesse i te ghe sun sparie.

A in scciancu alu’, che a ve’ passa’

tüta cuntenta a l’à lançà;

elu u rispunde, a ne turna a cöglì,

e inta bataglia a se mete a cantà:

 

E ti sei tü chela figlia d’in Re

che mai a nu’ l’àva riüu e ni’ cantau ?

Mi sun u Conte, e òn tantu piaixé

che chì u bon filtru infin ti àgi atruvau.

E se ti, te ghe vöi ferma’

ai pei te metu a mei çità.

In sciù cavalu dau rüvegu pe’

alura drente au Castelu a l’è intra’.

 

 

S’I PASSA AUTI

Filippo Rostan           -  1936  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Graziuse garsunete che za’ de bon matin

de ‘sta vostra belessa stendendu andè i trapin,

‘i passa auti, lasceri andà:

i zira, i zira, i zira, ma i ghe duvran carà.

 

Candu parescerè

tra e sciure d’a Bataglia

Cume tra e autre stele a Stela d’i Trei Re,

a sorte a scangià

gairi a nu’ starà.

D’i sciami se virà

vegnì dai catru canti,

E fin cun e àře alura, i se gh’invischeran,

perché cun asvan

i ghe picheran.

 

Cume int’in prau sciuriu de primavera au su’,

au modu che ve dixe, çernè curui e audù,

de çerne alura, dau ve serà

d’â guřa ciü armuniusa â ciüma recamà.

 

Ma daitu che u tupè

prima i l’aveva avüu

che u vostru gran spřendù, nu’ stava mancu a vè,

de vendeta in fì

ve purrè cùglì.

Tegnigheri in po’ lì

ch’i perde caiche ciüma,

ch’i ciame in po’ perdun ... ma sensa esagerà,

che nu’ agi a piglià

ina drüa pità.

 

 

A VUXE D’U RÖIA

Filippo Rostan          -  1937  -             musicata da Luigi Cebrelli

 

L’aiga che e mei unde

i versa in scè ‘se spunde

a fa’ sciorte in ascusu tesoru

in tesoru audurusu,

in prefundu de sciuire brilanti

ciü che perle e diamanti.

 

I sun pe’ vui, garsune, cüglivene a brassae,

garnive u sen e a testa, incìne e vostre cae

che dapertütu i sbrile cun tütu u sou spřendù:

nu gh’è amù sensa sciure, ni sciure sensa amù.

 

E in giurnu d’ebressa

de grande belessa

i riserva e mei sciure ae garsune

e e gargune ae mei sciure:

u l’è u giurnu ch’au son de mei unde

a “Bataglia” a rispunde.

 

Alura, garsunete, incìne de curbae,

de surva i carri in festa cacène zü a brassae,

che dapertütu i ciöve cun tütu u sou spřendù:

nu’ gh’è amù sensa sciure, ni’ sciure sensa amù.

 

 

CANTI, ZUVENE E TEATRI

Angelo Maccario      -  1958  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Eira alura in stüdentin

me piaixeva a bela vita:

canti, zuvene e teatri

e in po’ menu de studià !

 

O Ventemiglia, scüsime tantu:

t’ava scurdau, nu’ u faron ciü;

ti me piaixi, ti sei a mei ca’,

nu’ te faron mai ciü aspeità

perché te vögliu tantu ben.

 

Stava a Zena diversi mesi

e me paire u mugugnava

ma de sodi u ne mandava

e nu’ gh’eira ninte a di’.

 

O Ventemiglia, scüsime tantu (ec.)

 

Ma de zügnu i me scriveva:

”Vegni figliu a Ventemiglia,

gh’è tu maire ch’a t’aspeita,

gh’è u paise ch’u te vö”.

 

O Ventemiglia, scüsime tantu

Veixin a l’aiga d’a tou scciümaira,

suta l’incantu de ‘stu tou sù,

me ne anderon, o Ventemiglia,

cu’ ina garsuneta a fa’ l’amù

perché ghe vögliu tantu ben.

 

 

PURVE INT’U ÇERVELU

-  1948  -               di Anacleto Ughes

 

Nu’ so’ se avé mai vistu

caicün, che pe’ caminà,

u mete u pané per terra

e pöi u se fa’ tirà.

Ma se u sou güstu, u l’è ‘su lì,

vui ghe vurrè truvà da di’ ?

Scì, scì,

 

De purve intu çervelu

ghe n’àmu tüti in po’

e l’è propiu pe’ chelu

che u mundu ben u nu pö andà !

Ste’ a sente, o brave gente,

nu’ steveřa a piglià

de purve, intu çervelu,

ghe n’amu tüti ina manà.

 

Gh’è caiche bela garsuna

che â seira a vö andà a zirà;

scicume a l’à tanta purve

a va’ a fasse secrulà.

Se ghe piaixe de fa’ cuscì

nu’ se ghe pö truvà da di’.

Perché:

 

De purve intu çervelu,  (ec.)

 

 

U VARSU DE SAN SEGUNDU

-  1948  -               di Anacleto Ughes

 

Ai pei d’in belu valun

cin de ruvei, cin de fighi,

gh’è ina geixa de pasciun

ch’a fa pensà ai tempi antighi.

Se sona u sou campanin

pa’ de sentì in riturnelu;

u cantu u l’è tantu fin

che ciü ti u senti e ciü u l’è belu.

 

San Segundu, u tou festin,

int’e aurive u se fava;

se buveva d’u bon vin,

de cubaite se mangiava.

Pöi, d’in belu scciancurelu,

se çercava a cumpagnia

pe’ balasse inseme in varsu

tütù cin d’alegria.

 

Suta stu celu türchin

d’avustu, a festa a l’arriva;

turna a sunà u campanin

pe’ a tradiçiun maiscì viva.

A l’è ina festa d’amù,

festa pe’ nui d’alegria;

cin semu de bon umù

e a tristessa a ne va’ via.

 

San Segundu, u tou festin, (ec.)

 

 

NUSTALGIA DE VENTEMIGLIA

Lidia Viale                -  1949  -          musicata da Anacleto Ughes

 

Sun andaita luntan da tü

pe’ scurdà chi l’è impuscibile scurdà,

ma riturneron ancura da tü

se luntan mi nu’ pösciu ciü sta’.

 

O mei caseta gianca

tü ti m’aspeiti ancu’,

e, d’aspeità, nu’ ti sei stanca

o Ventemiglia d’u Scegnù.

Sun sula e ben luntana,

e me turmentu ancu’ de ciü

perché a mei nustalgia a va’

la’, da a mei cara Madona de Vertü.

 

Gh’è ina vuixe drente au mei cö

ina vuixe ch’à me ciama cian cianin:

forsci l’è caichedun ch’u me vö ...

o a campana d’u mei campanin ?

 

O mei caseta gianca   (ec.)

 

 

RITURNA A BATAGLIA

-  1949  -               di Anacleto Ughes

 

O primavera, cun ‘sti boi audui,

ti sei turnà de sciure ingarnìa;

pe’ l’aria gh’è di baixi e de cansui

ti dai a tüte e gente l’alegria.

Ti porti ina gran festa, a festa de l’amù:

a zuventù cu’e sciure, l’è in cadru de curù.

 

A nostra “Bataglia” a l’è riturnà

ti vegni cun mì, e dime de sci, mei bela pecina;

in cima a in carru tè vögliu purtà

pe’ avete veixin, pe’ strenzite a mì, mei sciura divina.

O mei Ventimiglia, ben tüta insciurà,

inte ‘sta gran festa tü ti serai ancura ciü bela

e u triste regordu de gran crüdeltà,

ina vota tantu u se pö scurdà.

 

E aiscì vui, mei cari scciancureli,

se’ alegre e ciü spaciade riturnae

ma se stendé i trapin, cume p’i auxeli,

nu’ ste’ a esse pöi esagerae;

perché intu mezu au cursu, vegnindu a bataglià

l’è facile pigliasse caiche bela pità !

 

A nostra “Bataglia” a l’è riturnà (ec.)

 

 

VUI SE’ TÜTE DA BAIXÀ

-  1950  -               di Anacleto Ughes

 

Candu riturna a Prima, tüta prufümà

e pa’ che rie aiscì u celu pe’ u sou splendù,

inte ‘stu paise belu s’incamina za’

ina gran festa de graçia e de curù.

Aiscì e sciure pa’ ch’i speite de purrè muntà

in çima ai carri pe’ dive tüta a sou pasciun;

e intantu cian cianin se sente za’ cantà

d’a “Bataglia” tantu bela, a sou cansun.

 

Vegnì dunca a bataglià,

nostre ventemegliuse bele,

cu’a vostra graçia fe’ incantà,

de ‘sta festa seré e stele.

Vui sé faite pe’ amà,

vui sé tüte da baixà:

Sci !

Gudeve a zuventü

che prestu a passa;

e a nu’ riturnà ciü.

 

Gh’è u Ruveu, a Parigina, i carri d’ˆe fraziun

cheli da Veřa, de Nervia e d’u Valun;

a Ventemegliusa pöi, aiscì ela a ghe sa’ fa’

cume i autri da nostra bela çità.

E gh’è aiscì cheli d’i paisi a nui veixin

che a ‘sta “Bataglia” i cuncurre cun d’i carri fin;

e chi l’à vistu a nostra festa u nu’ a pö ciü scurdà’,

in’autr’anu ancu’ a vieřa u vegnirà.

 

Vegnì dunca a bataglià (ec.)

 

 

T’ASPEITU A BATAGLIÀ

-  1951  -                   di Luigi Cebrelli

 

Ti m’avi ditu: «Scì, gh’andamu inseme a bataglià !»

e in scangiu mì sun chi che me ciacrinu, e tü chissà,

chissà cun chi ti sei, bela e cativa, sensa cö;

ti me fai cianze e suspirà.

Ti devi arrivà !  te vögliu aspeita !

Perché u mei cö u me dixe che ti vegnirai:

 

Pe’ bataglià !

Pe’ bataglià!

Cara pecina mi t’aspeitu chi

T’abrasseron

e tè diron:

«tüte se sciure l’on purtae pe’ tü !»

Ti rierai,

ti canterai,

fra se viuřete, röse e giaussemin !

Vegni prestu, belu scciancu,

che te vögliu inseme a mì:

Pe’ bataglià !

Pe’ bataglià !

Pe’ bataglià !

 

Ti m’avi ditu ancù: «Caru tè vögliu tantu ben !»

e tütu cin d’amù t’on daitu in baixu insciu tou sen;

tü inscì ti m’ài baixau, vegnindu russa pe’ a pasciun,

sensa di’ ren ti sei scapà !

Ti devi arrivà !  Te vöegliu aspeità !

Perché u mei cöe u me dixe che ti vegnirai:

 

Te vegu za’ spuntà, graçiusa e bela cume u sù:

nu’ ti te sei scurdà d’i nostri baixi cin d’amù !

Te ciamu e cu’ ina man te fassu segnu de vegnì ...

ma pöi m’acorzu de sugnà !

Ti devi arrivà !  Te vögliu aspeità !

Perché u mei cö u me dixe che ti vegnirai:

 

 

SONA MESANÖTE

-  1951  -              di Anacleto Ughes

 

Suta ‘stu celu d’incantu,

Ventemiglia bela,

ti m’apiaixi tantu.

Longu e tou strade sciurìe

de seira i van e cubiete

i van fandu l’amù.

 

Sona mesanöte au campanin

Ventemiglia a dorme, taixe ogni barcun;

ma, ina fenestra, vegu ilüminà

forsci la’, cianze caiche inamurà.

Perché l’amù u nu’ fa’ durmì

e in ciü, de vote, u ne fa sufrì.

Forsci a ‘sta fenestra ilüminà

ina brava maire a veglia u sou pecin

e, a nina nana, a ghe starà a cantà ...

Sona mesanöte au campanin.

 

Serra i ögli e taixi,

che â tou bela buca

ghe dàgu tanti baixi.

Sulu a lüna a ne mira

e u mei cö u te canta

a sou grande pasciun.

 

Sona mesanöte au campanin (ec.)

 

 

VIVA A BATAGLIA

Eugenia Viale           -  1949  -       müxica de Pierino Sismondini

 

Bele garsune,

a primavera a n’à purtau

’stu belu giurnu

de sciure insciurau.

In çima ai carri

andamu inseme a bataglià

oh, scciancureli

ale, sciü, fevene carà ....

Sciü andamu a bataglià !

 

Viva a Bataglia !

canta tüta Ventemiglia

che in giurnu ciü belu

u nu’ vegnirà mai ciü.

Sciü, alegre garsunete

cun a vostra zuventü,

che de sciure u prufümu

u v’invita a bataglià.

Viva a Bataglia !

Sciure, zuveni e garcune,

giurnu de festa,

giurnu de felicità.

 

Giurnu festusu,

cun l’amù ti sei arrivau

purtau dae sciure

e dau ventu prufümau.

Röse e viurete

pa’ chi cante ina cansun

cina de gioia

de speransa e de pasciun ...

Sciü andamu a bataglià !

 

Viva a Bataglia ! (ec.)

 

 

I SCCIANCURELI D’U CARRUGIU LONGU

Eugenia Viale           -  1955  -       müxica de Pierino Sismondini

 

Se caiche foresté

u ven a Ventemiglia,

a prima cosa ch’u va’ a ve’

a l’è a geixa de San Miché.

E, passandu de de là,

sempre u sentirà canta:

 

Int’u carrugiu longu

gh’è tanti scciancureli

che i sun propiu i ciü bèli

de tüta Ventemiglia.

Zirè, çerché, fe’ cose vurrè,

ma beli cume lì,

mai ciü ne truverè:

perché, d’i autri cuscì, nu’ ghe n’è.

 

Cun tüti ‘sti “etrangei”

ch’i l’ince Ventemiglia,

urmai nu’ se capimu ciü:

i parla tüti de “lazü” !

Ma ghe semu ancora nui,

che canteremu pe’ vui:

 

Int’u carrugiu longu (ec.)

 

 

SCIURE FRA E SCIURE

-  1951  -               di Anacleto Ughes

 

Urmai de mazu ciach’anu a se fa’

e tüti i speita a nostra festa cun grande pasciun;

se sente dapertütu rümesccià

pe’ fařa bela, semai ciü bela, cuscì vö a tradiçiun.

E nostre garsunete i se prepara za’

pe’ andassene insc’i carri a bataglià.

Ina vecia cansun che vui savè

a dixe che ‘stu paise u l’è

paise d’u sù, d’ê sciure e aiscì de l’amù.

 

Candu insc’i carri munterè,

d’ê nostre sciure, garnive u sen, bele pecine;

sciure fra e sciure, vui seré,

int’a “Bataglià” parescerè tante regine.

se i zuveni i ve mireran

sciacheghe in po’ l’ögliu,

feghe in surisu,

e féři suspirà;

però nu’ duvè tropu esagerà

se nu’ l’amù, u ven, u rie e u se ne va’.

 

O Ventemiglia bela tü ti u sai

che chi t’a vistu, o prestu o tardi, ancù u riturnerà;

a festa d’ê tou sciure a l’è, uramai,

meravigliusa, cuscì grandiusa ch’à nu’ se pö scurdà:

viuřete e margarite, ganöfari e lilà

e d’e garsune che i ve fan sugnà !

Ina vecia cancun, che vui savè

a dixe che ‘stu paise u l’è

paise d’u sù, d’ê sciure e aiscì de l’amù.

 

Candu insc’i carri munterè (ec.)

 

 

A MEI SCIURA CIÜ BELA

-  1952  -              di Anacleto Ughes

 

La’ duve u Röia u spusa a sou marina

e suta in celu maiscì ben türchin,

l’è sta’ creà ina bela çitadina

ch’à l’è, de sciure, propiu in gran giardin.

’Sta çitadina a l’è a mei Ventemiglia

che tüte e Prime ina gran festa a fa’:

e chi ghe da’ de chi e chi ghe da’ de la’

pe’ preparasse ben a bataglià.

 

Vegni, tè vögliu veixin,

pe’ garnite de sciure

ch’on cügliu pe’ tü;

sciure de tantu splendù

che intu mezu a “Bataglia”

i parleran d’amù.

D’a nostra festa, però,

a mei sciura ciü bela ti sei tü

u l’è u destin che u vö

che ti seci a regina d’u mei cö.

 

’Stu giurnu finarmente u l’è arrivau:

giurnu de festa e inseme de pasciun;

furesti da ogni parte u l’à purtau

e Ventemiglia a canta a sou cansun:

Alegri zuvenoti e scciancureli

cüglive tante sciure da lançà,

lançene in po’ de chi, lançene in po’ de la’,

miré de nu’ stancave a bataglià.

 

Vegni, te vögliu veixin,  (ec.)

 

 

DUI ÖGLI CIN DE SÙ

Andrea Maccario       -  1953  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Inte ‘sta vecia Ventemiglia

me sun truvau a bataglià

cun tante sciure e garsunete

pe’ a gran vöglia de cantà.

Inte ‘sta grande baraunda

de gente, carri e de cansun

me sun sentiu tütu sciapa

da in’unda duçe de pasciun.

 

Dui ögli cin de su

i me mirava duçi

e i me dixeva cian:

“Tè vögliu tantu ben”

Me sun zirau, ratin,

pe’ dite a mei pasciun

ma inte ‘sta cunfüxun

u cö u nu’ pö parlà.

 

E pe’ ste strade, vagabundu,

mi t’òn vusciüu ancu’ çercà

ma fra ‘ste sciure e ‘ste gran gente

nu’ t’on pusciüu ciü atruvà.

Ma t’asseguru, mei pecina,

mi nu’ te pösciu ciü scurdà,

tütu u mei cö ti t’ai pigliau,

te vegniron ancu’ a çercà.

 

Dui ögli cin de sù  (ec.)

 

 

TE VÖGLIU DI’ DE SCÌ

Andrea Maccario      -  1954  -         musicata da Anacleto Ughes

 

Canti zireti t’òn fau

suta au tou veciu barcun;

canti biglieti òn mandau

o mei duçe pasciun.

Ma ina seira d’estae

tüta tremante, veixin,

cun e tou mae fra e mei mae,

tü ti m’ài daitu in baixin.

 

In baixin, cian cianin,

forsci u primu d’u tou cö,

ti m’ài dau, mei ratin,

suta in cielu tütu blö.

- Ma ti u sai, che a mamà

a nu’ vö che staghe chi ?...

- Ma perché ?... Cose fa’ ?...

se tè vögliu di’ de sci.

 

Röse e viurete, cantéme

tüta a pasciun d’u sou cö;

e ancu’, cianin, ripetéme,

tütu u ben ch’a me vö.

L’òn inscuntrà l’autra seira

ch’a riturnava za’ a ca’,

e a m’à ditu che prestu

in’autru baixu a me da’.

 

In baixin, cian cianin,

u segundu d’u tou cö, (ec.)

 

(Finale): Tanti baixin,

mi vögliu ancu’

da’u mei ratin.

 

 

L’ÖTAVA MERAVEGLIA

-  1953  -               di Anacleto Ughes

 

A canta ‘sta nostra marina

e, cantandu, rispunde ‘stu celu,

u sprandù d’ina festa veixina

ch’u fa tütu paresce ciü belu.

 

Za’ e sciure i sun prunte a curbae

pe’ lançare dai carri a manae.

 

Bataglia ogni pecina

cu’ a graçia d’ina regina,

e, tra prufümi, canti e alegra zuventü,

a lança sciure, baixi e a tüti a da’ d’u tü.

‘Sta festa cuscì grandiusa

l’è festa ventemigliusa.

‘St’utava meraveglia a nu’ se pö scurdà

arrivederçi alura in’autr’anu a bataglià.

 

L’è bela ‘sta mei Ventemiglia,

cu’ e terre cuscì prufümae,

a in recamu o merletu a sumeglia

pe’ e sou sciure ch’i sun spantegae.

 

E ‘ste sciure i sun tüte pe’ vui

se vegnì a bataglià inseme a nui.

 

Bataglia ogni pecina (ec.)

 

 

A NOSTRA FESTA

-  1954  -                   di Rino Penone

 

Inte ‘stu paise belu

candu mazu u l’è veixin

pa’ che rie aiscì u cielu

pe’ ina festa za’ in camin;

l’è pe’ nui ina gran festa

ch’i ne çerca de imità,

ch’i s’ù mete ben int’a testa,

che cuscì i nu’ a san fa’.

 

Ventemigliuse bele

prepareve a batagià

pe’ i zuveni se’ stele,

feri tüti suspirà.

Ma nu’ steghe a da’ a mente

e cuntinuè a lançà

de sciure, a ‘ste gran gente

chi ve stan a mirà.

 

Candu ven a nostra festa

tüti i sciorte dau barcun

e surpresi tantu, i resta

pe’ a graçia, e pe’ a pasciun.

Tüti i carri i sun insciurai

cume i fusse d’i giardin,

tütu belu ti virai,

batagliandu cian cianin.

 

Ventemigliuse bele (ec)

 

 

SCIURE E BAIXI

-  1951  -                   di Luigi Cebrelli

 

Ecu u giurnu d’a gran tradiçiun

gh’è pe’ e strade ina gran cunfüxun.

U l’e u giurnu aspeitau cun anscietà

gh’é int’i cöi gran cuvea de bataglià.

Se inte l’anu caicosa a va’ in po’ ma’

batagliandu, e pene, purè scurdà;

Se lascé scapà ‘sta bela ucaixun, chissà ...

de pentivene duman savé za’.

 

Cantàmura in coru ‘sta bela cansun

perché àmu tüti ‘sta grande pasciun

cantàmura inseme garsune amuruse;

tra röse e ganöfari, se’ deliçiuse.

Cu’ e sciure, che inturnu i ne invita a cantà,

ina sula armunia purremu creà,

perché i l’àn, e sciure, a sou meludìa

che megliu d’in’autra d’amù a sa’ parlà.

 

U furestu ch’u vö bataglià,

int’e sciure, l’amù u vöe truvà.

Ciache sciura che ti lançi u l’é in baixin,

in’invitu a restà a nui veixin;

pe’ ina vota nu’ stéveghe tropu a pensà,

dae sciure e dai baixi lascéve imbriagà.

Int’i baixi gh’é za’ tütu u tou amù ... se sa’

e int’e sciure gh’é u carù de ‘stu sù.

 

Cantàmura in coru  (ec.)

 

 

CANDU A RUNDURA A L’ARRIVA

-  1952  -         di Enrico Paolo Niloni

 

Candu a rundura a l’arriva

e l’amù u s’adescìa

Ventemiglia tüta in festa

a sou bataglia a sta’ a mirà.

 

Che a vintisei ani passai

a l’è sempre ciü bela che mai.

E purtamu int’i nostri cöi

i regordi d’i ani passai

candu eirimu ancura figliöi

e miravimu i carri cu’ i böi,

avura i tempi i sun scangiai,

ma a bataglia a nu’ möirirà mai.

 

Carri, müxiche e garsune

sciure, sciure in cantità

i pan tanti sparucheti

ch’in po’ tüti i vön tirà.

 

Che a vintisei ani … (ec.)

 

 

A CANSUN D’A MAR PARÀ

-  1959  -              di Anacleto Ughes

 

A l’à cumençau cian cianin

cu’ in carru ch’u l’eira pecin,

ma pöi a s’è daita da fa’,

e, in giurnu, a l’à fau strabilià.

Gh’é gracia, bon güstu, splendù,

i sou carri i pan cadri d’in pitù.

 

A l’è bela “A mar parà”,

tantu bela, ‘sta sucietà,

ina cara cumpagnia

duve regna l’armunia.

E se pöi a gh’andesse a ma’,

i nu’ se san mancu arragià

e i fastidi, i cacia via

cu’ u bon vin... e “così sia”.

 

A fa za’ de carri grandiusi

ch’i sun tüti meravigliusi,

a cerne, fra e sciure, e ciü fine

pe’ fané de cose carine.

Cuscì, se vegnì a bataglià,

fra i ciü beli carri virè “A mar parà”.

A l’è bela “A mar parà”, (ec.)

 

 

 

Candu Paulin u nu s'incalava

 di Renzo Villa